Volcano Acatenango
Lieve Mensen,
Afgelopen vrijdag werd ik wakker en dacht…ik kan nog niet naar het magische meer van Atitlan gaan zonder mezelf echt uitgedaagd te hebben.
Nou een uitdaging blijkt zacht uitgedrukt realiseerde ik me later.
Ik heb vrijdags de klim geboekt naar de top van de Acatenango vulkaan waarvan de top op 3975m hoogte ligt en de hoogte meters die ik moest gaan overwinnen bleken er 1700m te zijn.
Zaterdag vanuit Antigua vertrokken met een divers gezelschap van mooie mensen afkomstig uit vele windstreken zoals Mexico Engeland Duitsland Colombia Estados Unidos….de VS.
Na de eerste klim gehad te hebben van ongeveer één kilometer zeiden mijn gedachten tegen mij…. ik ben gek….wat heb ik gedaan? Waar ben ik aan begonnen? Het was echt zwaar.
Maar 1700m begint met één stap en ik had er inmiddels al veel meer gemaakt dan één.
Dus opgeven was geen optie. Mijn eigen tempo handhaven en mijn hartslag reguleren waren mijn prioriteiten tijdens het omhoog gaan.
Ik kreeg alle steun kracht en hoop van de groep. Maar vooral van de perritos feliz…..”de blije honden” die er mede voor zorgde dat opgeven geen optie was.
De perritos feliz.
Wat ben ik ze dankbaar. Ook voel ik de steun van Tyson mi buen amigo die voor altijd bij me is.
Gaandeweg werd het donkerder en grijzer.
We belanden zelfs tussen de blikseminslagen.
Eenmaal heelhuidsaangekomen bij onze overnachtingsplaats merkte ik dat de hoogte wel zijn tol eiste. Hoofdpijn als nooit tevoren.
Gelukkig waren er mensen die de pijnstillers niet vergeten waren.
We sliepen in tenten, knus dicht tegen elkaar aan. De temperatuur was inmiddels tot onder het vriespunt gedaald.
Van de omgeving hebben we in de beklimming weinig van kunnen waarnemen. Het zicht was niet meer dan 50 meter.
Snachts werd iedereen wakker van een “vreemde donderslag” de deur van de tent ging open en het bleek de vulkaan El fuego…(Het vuur) te zijn die nu wel goed zichtbaar was.
De volgende dag
Na een zeer korte nacht werden we door onze tour gids Florencio rond 04:00uur uit de slaapzak getrommeld om de laatste 500m naar de top te beklimmen. Deze meters bleken ook een waar gevecht te zijn tegen de elementen en mijn gedachten. Maar toen verdween de mist en werd zichtbaar waarom ik mezelf dit aandeed.
Het uitzicht was fenomenaal. Wonderlijk onvoorstelbaar mooi.
En ja ik bereikte de top samen met de groep mensen en persoonlijke beschermers, de honden.
Tranen van geluk maakte mij zo dankbaar dat ik door heb gezet. En dat het de pijn en de moeite meer dan waard bleken te zijn.
Deze mijlpaal staat in het geheugen gegrift en leert mij dat ik tot veel meer in staat ben dan dat mijn gedachten mij vertellen.
Mijn lichaam kan veel meer aan dan dat ik denk.
Ik heb een film gemaakt van dit avontuur
One big dream accomplished✅️
Haleluya🙏🏻🌋
1 gedachte over “Volcano Acatenango”
Pingback: Weer terug in het land van mijn hart | SalsaSander Herstelreis