Inhoud
Een nieuw leven in Guatemala / aankomst
Op vijf september 2023 kwam ik aan op het vliegveld van Guatemala Stad.
Zodra ik buiten kwam voelde ik een genoegdoening van ongekende aard.
Ik was terug in het land van mijn hart.
Één jaar geleden was ik ook in dit land met een groepsreis. Mijn wens was toen ooit een keer terug te keren naar Guatemala. Toen nog niet wetende dat ik nu een jaar later bijna alles heb los gelaten, en een enkele reis geboekt te hebben. I did it!
De genoegdoening van ongekende aard kwam vooral door de kleuren en de glimlachen van de mensen die mij aankeken.
Ook de traditionele kledij was voor mij een vreugdevol weerzien.
Antigua
Mijn eerste nacht in Antigua. Die nacht realiseerde ik me dat het onbekende avontuur nu echt begonnen was.
De volgende morgen tijdens het ontbijt zag ik een voor mij geweldige creatie van de natuur. Een “colibri” (Wikipedia). Stil hangend de nectar drinkende uit de prachtige bloemen, die in dit gedeelte van de wereld driehonderd vijfenzestig dagen per jaar bloeien. Ja ik was terug in het Guatemalese hooggebergte, hier waar het altijd lente is.
Door Antigua lopende wist ik het, en voelde het tevens in al mijn zintuigen.
Ik ben thuis.
Een vreugdevolle energie boost waarmee ik werd omringd en door mijn lijf voelde gieren, direct afkomstig van een macht groter dan mijzelf die mij liet weten, heb vertrouwen en ga het onbekende te gemoed.
Bij het zien van alle kleuren en beschilderingen van huizen in het straatbeeld werd het nogmaals bevestigd. Ik wil leven in deze kleurrijke wereld.
Vulkaan Acatenango
Ik ben de klim gaan doen naar de top van de Acatenango vulkaan.
Drie jaar geleden levende in een zeer ongezonde levensstijl had ik al moeite, de vier trappen te beklimmen van mijn appartementencomplex.
Dit zou dus een nieuwe grote mijlpaal gaan worden in mijn sobere leven zonder drank en marihuana. Eenmaal de top bereikt te hebben voelde ik dat alles niet voor niets is geweest. I did it!
Het was een zware tocht tussen de onweersbuien door.
Tranen van geluk bij het zien van het mooiste uitzicht van de wereld.
Ik voel vrijheid
Alles is uniek. Er zijn hier geen regels die bepalen hoe het straatbeeld er uit dient te zien. Het is de creativiteit van de mensen die het straatbeeld bepaald.
Ook bij het zien van alles wat zich verplaatst op de weg voel ik een vorm van geluk en vrijheid.
De auto’s, de Chickenbussen, de vrachtwagens, de tuktuks. Ik krijg een lach op mijn gezicht en voel tevredenheid bij het zien van deze wereld alhier.
Het straatbeeld
Alles is hier versierd zo lijkt het. De regels in de westerse wereld zouden dit alles verbieden. Ik zie zelfs mensen….of terwijl complete gezinnen op motoren zitten lachend rond kijkend zonder het dragen van een helm. Dit zou bij ons ondenkbaar zijn. Er zijn hier blijkbaar wel wetten, die dit ook hier verbieden. Maar ze worden duidelijk niet gehandhaafd.
Spaanse les
Na enkele weken wist ik het zeker. Ik ga hier een nieuw leven in Guatemala opbouwen.
Spaans spreken is daarin geen overbodige luxe. Na het bezoeken van vele Spaanse scholen in San Pedro la Laguna aan het miraculeuze meer van Atitlan, heb ik gekozen voor één school met “klaslokalen” in een paradijselijke omgeving. Ik noem het de tuin van Eden. De school Cooperativa.
Wonen in San Pedro la Laguna
De school verzorgde ook de homestay. En zo ben ik bij de familie Gonzales terecht gekomen. Na vier weken wist ik het zeker. Ik hoefde niet perse meer verder te gaan reizen.
Wat mijn eerste plan was. Ik had inmiddels in deze vier weken een band opgebouwd met de familie en fellows van de lokale AA meetingen, die zoals nu blijkt voor het leven is.
Het is hier gebruikelijk niet te veel, ver van te voren in te plannen. Samenkomsten ontstaan vaak in het moment. Familie leden worden opgebeld met de vraag of ze willen komen eten. Ook op tijd komen is hier niet gebruikelijk. Ik moest er wel even aan wennen. Maar ik ben inmiddels aardig gewend aan….. Hora Chapín….dat is hier de benaming van later komen. (Of helemaal niet komen opdagen, is hier ook geen uitzondering)
Ik ervaar ook veel minder gehaaste en gestreste mensen om me heen hier vergeleken met in ons land.
Ook dit is een belangrijke rede waarom ik hier te wil blijven.
Het meer van Atitlán
De beelden spreken voor zich. De uitzichten, de energie, de verscheidenheid aan authentieke (Maya) cultuur maken deze plek op onze aardbol uniek.
De twaalf plaatsen aan het meer zijn vernoemd naar de twaalf apostelen.
De dorpen hebben vaak hun eigen taal, klederdracht, tradities en geloven. Enkele van de plaatsen zijn autonoom. Deze staan los van de regelgeving vanuit de regering. Politie en militairen zijn hier dan ook niet welkom. En kunnen met harde hand weggejaagd worden.
Er worden in Guatemala drieëntwintig verschillende talen gesproken. Vele daarvan zijn maya talen waar geen touw aan vast te knopen is. Hier aan het meer zijn er drie verschillende maya talen, hier in San Pedro la Laguna is dat Tz’utujil en waar ik nu inmiddels werk, in Jaibailito, is dat Kaqchikel.
Ik leer steeds meer woordjes en verdien zo behoorlijk wat respect van de lokale bevolking. Ook de glimlachen die ik terug krijg zijn van onbeschrijfelijke waarde.
Mijn Rondreizen
Na het afronden van mijn Spaanse les ben ik gaan Rondreizen door Guatemala en een klein gedeelte van Mexico. Mijn visum is drie maanden geldig in Guatemala om dit vernieuwen ga ik naar Mexico.
De beste school van de wereld. Rugzak pakken en gewoon gaan. Zonder een uitgestippeld plan te hebben.
Werken in Guatemala
Mijn wens was om hier ooit terug te komen. Dat is waarheid geworden. Mijn andere wens was nog niet zo lang geleden om een manier te vinden om hier een een inkomen te genereren. Al snel bleek “de manier” mij te vinden. Ik kreeg zowat in dezelfde week drie verzoeken van verschillende goede connecties hier, met de vraag of ik iets voor hen kon gaan beteken in het bedrijf of in hun community, hier aan het miraculeusze meer van Atitlan. Weer was daar een hoogfrequente golf van dankbaarheid die door al mijn zintuigen gierde. Dit heb ik eens even goed laten benzinken.
Ook had ik een wens om ooit reisleider te worden en sprak dit ook uit op de school waar ik Spaans leerde hier. En el futuro seré un buen guía turístico…. Ik had zelf het idee dat beter te kunnen doen dan de reisleiders tijdens mijn Rondreizen.
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om in een hotel te gaan werken. Waar ik de taken van een manager invul. Het voelt als reisleider zijn.
Zoiets had ik nog nooit gedaan, maar wist zeker dat ik dit kan!
Ik ben dankbaar dat ik de kans heb en kan grijpen om zoveel nieuwe dingen te kunnen leren. Ik ben in staat om goed voor een gevuld hotel te kunnen zorgen. Vooral omdat ik goed voor mezelf kan zorgen.
Een gevoel van tevredenheid en geluk is wat ik ervaar, met de mogelijkheid om connecties te mogen maken met mensen van over de hele wereld.
Loslaten van bezittingen in Nederland
De grootste groei in het nog beter leren kennen van mezelf. Is het aangaan van de grootste veranderingen. En een nieuw leven in Guatemala opbouwen buiten mijn comfortzone in een totaal andere wereld, is de beste les in mijn leven zo blijkt
Het voelt als herboren. Ik begin weer helemaal opnieuw zonder bezittingen. Vaak voel ik me als een klein kind die de wereld opnieuw aan het ontdekken is.
Ontdekken blijkt nu mijn meest kostbare bezit te zijn. Ontdekken dat het leven anders kan zijn.
De logische volgende stap voor mij is nu,
loslaten wat nu nog voelt als een gewicht op mijn schouders. Mijn huurhuis vol met spullen. Ik ga terug naar Nederland voor twee maanden. Ik ga afstand doen van bezittingen die mij nog in bezit houden, aan de andere kant van de wereld.
Muchas besos y abrazos
Sander / Polartsteps