Inhoud
Persoonlijke doelen
De belangrijkste lessen van mijn fietsreis… Aangezien dit mijn eerste fietsreis was, wist ik van te voren niet zo goed wat ik kon verwachten. Eenmaal onderweg maakte ik fouten en deze ervaringen zorgde ervoor dat ik mezelf steeds beter kon redden. Dat het een uitdaging zou gaan worden wist ik van te voren en het was mijn persoonlijke doel om deze moeilijke momenten te doorstaan en hier sterker van te worden.
Voordat ik in herstel was van mijn psychische problemen en verslavingen had ik niet de mentale kracht om met uitdagingen om te gaan. Alleen zijn met mijn gedachten bracht mij veel onrust, en dus vluchtte ik in middelen en afleidingen. In deze periode had ik nooit kunnen bedenken dat ik in staat zou zijn om zoiets groots te ondernemen. Ook al heb ik die fietsreis die ik gepland had niet afgemaakt, het was een grote stap om te gaan. Er zijn zoveel mooie en leerzame momenten geweest dat ik er geen seconde spijt van heb gehad. Voor het grootste gedeelte was ik alleen tijdens deze reis en ik moest het dus de hele dag met mezelf doen. Soms waren er dagen achter elkaar dat ik met niemand sprak. Het is heel interessant om te ontdekken wat er zich dan in je gedachten afspeelt.
De uitdrukking:
‘beste vrienden worden met jezelf’
is erg toepasselijk voor mijn fietsreis. Het was niet altijd makkelijk, maar wel één van de mooiste dingen die ik eruit gehaald heb.
Mijn gevoel volgen
De route die ik gepland had, was helaas niet zo leuk om te fietsen. In Noord-Amerika zijn vooral snelwegen en weinig fietspaden. Er waren een aantal uitzonderingen, zoals de Kettle Valley Railtrail in Canada. Daar komt nog bij dat ik fouten heb gemaakt in het plannen van mijn route. Hier heb ik het zwaar mee gehad, vooral de laatste weken van mijn reis. De drukte op de weg en het continu alert moeten zijn zorgde ervoor dat ik geen plezier meer had in het fietsen. Dit gevoel drukte ik onbewust weg, want het moest tenslotte leuk zijn!
De laatste dagen kreeg ik enorme last van stressklachten, zoals
hartkloppingen, druk op mijn borst en een zenuwachtig en opgefokt gevoel.
Toen besefte ik pas dat ik dit gevoel had weg gedrukt en dat ik niet meer in Amerika wilde fietsen. Zoals ik hierboven al beschreef was het één van de belangrijkste lessen van mijn fietsreis om lief te zijn voor mezelf, en dus heb ik meteen naar mijn gevoel geluisterd en ben ik weg gegaan uit Noord-Amerika. Cannon beach was het eindpunt van mijn reis.
Een stapje terug
Na het fietsen in Noord-Amerika wilde ik de reis voortzetten in Europa. Het idee was om naar Rome te fietsen, maar na een dag merkte ik al dat ik eigenlijk wel even klaar was met fietsen.
Eenmaal thuis aangekomen ging ik nadenken over wat ik wilde gaan doen. Voor de eerste keer in mijn leven wist ik niet wat de volgende stap was.
Mijn hele leven heb ik gedroomd van de vrijheid die ik op dit moment heb, en nu wist ik niet wat ik ermee moest.
Dit was heel gek, maar ook weer leerzaam. Vaak heb ik extreme ideeën en wil ik mijn grenzen verleggen, maar nu doe ik bewust een stapje terug. Ook dit is één van de belangrijkste lessen van mijn fietsreis: het gaat niet om de eindbestemming, maar om de weg er naartoe.
